Van Angerviller naar Abreschviller
Door: Dini
Blijf op de hoogte en volg Dini en Fred naar Rome
20 Juni 2013 | Frankrijk, Sarrebourg
Hoi allemaal,
Na ruim 2 weken gelopen te hebben sinds onze laatste update, inmiddels in Abreschviller gearriveerd, aan de voet van de Vogezen.
We zijn nu bijna 8 weken weg en hebben uitgerekend dat we niet bijzonder veel gelopen hebben tot nu toe. Gemiddeld zitten we op de 20 kilometer per dag. We hebben besloten de gemiddelde kilometerstand wat op te schroeven en lopen nu gemiddeld zo'n 24 kilometer per dag. We zijn er ook achter dat we Rome absoluut niet gaan halen, maar zijn daar niet verrast over, want dat dachten we eigenlijk al toen we vertrokken. We hebben ons nu gefocust op de Sint Bernardpas, dus tot Italie. Ook prima.
De sfeer, het weer en het lopen
Het lopen valt mij af en toe erg zwaar. Na de 2 dagen hoofdpijn bij de mannen in Angerviller, nog 2 dagen hoofdpijn gehad, waarvan 1 in een hotel in Knutange, 1 etappe na de vorige. Het is niet leuk om geveld te liggen op een soort zolderkamer van een hotel, Fred loopt dan maar een beetje met zijn ziel onder zijn arm, want veel is er over het algemeen niet te doen in de plaatsjes waar wij doorheen komen. Meestal ben ik hartstikke moe na mijn hoofdpijn, dus dan schieten we ook niet erg op.
Verder vind ik de rugzak te zwaar. Fred wil regelmatig spullen van mij overnemen, maar dan ga ik weer zwaar in protest, want hij heeft al zoveel op zijn rug. De afgelopen week hebben we een soort van hittegolf. 4 dagen ruim boven de 30 graden, dus we hebben Italie helemaal niet nodig om te voelen hoe het is om in de warmte te lopen :) Ondanks de warmte lopen we toch meer kilometers dan voorheen. We vertrekken heel vroeg, rond 7 uur en komen dan ergens rond 2 uur in de middag aan. Dat is goed te doen. Ik heb gemerkt dat ik slecht tegen de warmte kan, ik transpireer bovenmatig, Fred pas als we het middaguur naderen en we een stijgend traject hebben. Ik kreeg last van heimwee. Na al dat hoofdpijn gedoe en gesjouw met die zak, wilde ik eigenlijk niet meer. Ik wilde wel naar huis. Fred werd melancholiek van alle gesloten cafe's, restaurants, winkels en de doodsheid van de dorpen. We zijn door heel veel dorpjes gelopen waar niets meer was; geen bakker, slager, kruidenier e.d. Veel cafe,s stonden te koop, winkels niet meer in gebruik. We zijn een slagerij annex kruidenier binnen gestapt waar volledig lege schappen waren, een enkele colafles en blikje van het een of ander daargelaten. Het is meer dan de "normale" leegloop van de dorpen, hier speelt ook de economische malaise parten.
Om de melancholie te verdrijven ging we dan maar zingen en geloof me, dat kunnen we als geen ander. Daar weten Ivo en Wilma alles van hahaha. We zien helaas geen wild :)
De overnachtingen
De overnachtingen varieren nogal. Nadat we uit Angerviller zijn vertrokken kwamen we in Knutange op een zolderkamer van een hotel terecht, waar we 2 nachten zijn gebleven vanwege de hoofdpijn dus. De volgende stop was een hotel in Rombas. Oud, versleten en vies. Vergane glorie. Gert en Ina, onze hotelkamers in Parijs waren schoon en netjes hierbij vergeleken. Een oude man runde het hotel samen met zijn invalide vrouw; Super aardige mensen, dat dan weer wel. De man vertelde de vorige dag 79 te zijn geworden. Wij hebben een flesje wijn voor hem gekocht, waarop hij een fles champagne opentrok en ons daar op trakteerde. Toen 2 dagen in Metz aan de Moezel gestaan. Ong. 5 meter van het water met prachtig weer. Wij hebben een dagje in Metz rondgehangen en daar de prachtige kathedraal van Metz bewonderd. De ochtend dat we weer verder zouden trekken en we nog in de tent lagen, hoorden we een harde knal. Dat was dus een tentstok die brak. Bij het afbreken van de tent brak de tweede stok en ook door het doek heen. Dikke pech, maar gelukkig hadden we nog 3 reserve stukken tentstokken.
De volgende overnachting was in een Gite. Eigenlijk wilden we een chambre d' hautes, maar deze was niet bereikbaar. In een plaatselijk cafe, jawel deze was geopend, regelde de barvrouw een gite voor ons. We werden opgehaald door een mevrouw, die ons bij de gite afzette. In de middle of nowhere, helemaal voor ons alleen. Hier heeft Fred de tent gerepareerd. De volgende dag werden we door haar echtgenoot weer opgehaald en terug gebracht naar de route. Fred heeft in de kofferbak van de auto gezeten, want de man had geen achterbank. Daarna hebben we gekampeerd bij de boer. Nou ja, bij de boer... Wij hebben in een bosje vlakbij de boerderij gestaan, dat was het dan. Het toilet was een van planken in elkaar getimmerd skeletje met een vaag gordijntje ervoor. Hilarisch. De volgende stop was in Mamey op een voetbalveld. We hebben de burgemeester van het plaatsje gebeld en om toestemming gevraagd. Het voelbalveld was gewoon een grasveld met 2 doelen, maar toch weer een overnachting. Deze zijn n.l. schaars in de regio. De tent stond net en toen brak een noodweer los. Ook weer overleefd. Daarna nog wat chambres d' hautes en een paar campings. Op de voorlaatste camping brak weer een tentstok. De laatste stok voor reparatie gebruikt. De laatste camping gaf de tent weer de geest. Nu geen reparatiemiddelen meer, dus we besloten om de tent naar huis te sturen. We waren toch al aan het dubben om van wat gewicht verlost te raken, zeker vanwege de Vogezen waar we nu door gaan trekken.
We zijn vanmorgen met een taxi naar Sarrebourg gegaan om onze tentspullen naar huis te sturen. We zijn 7 kilo lichter, dus dat wordt rennen door de Vogezen.
Gon en Frans, wij hebben wel bewondering voor jullie, want jullie hebben aardig wat kilometers per dag gemaakt. Wij krijgen dat echt niet voor elkaar.
Oke, dat was het weer zo'n beetje voor nu.
Liefs en groetjes van ons,
Fred en Dini
Na ruim 2 weken gelopen te hebben sinds onze laatste update, inmiddels in Abreschviller gearriveerd, aan de voet van de Vogezen.
We zijn nu bijna 8 weken weg en hebben uitgerekend dat we niet bijzonder veel gelopen hebben tot nu toe. Gemiddeld zitten we op de 20 kilometer per dag. We hebben besloten de gemiddelde kilometerstand wat op te schroeven en lopen nu gemiddeld zo'n 24 kilometer per dag. We zijn er ook achter dat we Rome absoluut niet gaan halen, maar zijn daar niet verrast over, want dat dachten we eigenlijk al toen we vertrokken. We hebben ons nu gefocust op de Sint Bernardpas, dus tot Italie. Ook prima.
De sfeer, het weer en het lopen
Het lopen valt mij af en toe erg zwaar. Na de 2 dagen hoofdpijn bij de mannen in Angerviller, nog 2 dagen hoofdpijn gehad, waarvan 1 in een hotel in Knutange, 1 etappe na de vorige. Het is niet leuk om geveld te liggen op een soort zolderkamer van een hotel, Fred loopt dan maar een beetje met zijn ziel onder zijn arm, want veel is er over het algemeen niet te doen in de plaatsjes waar wij doorheen komen. Meestal ben ik hartstikke moe na mijn hoofdpijn, dus dan schieten we ook niet erg op.
Verder vind ik de rugzak te zwaar. Fred wil regelmatig spullen van mij overnemen, maar dan ga ik weer zwaar in protest, want hij heeft al zoveel op zijn rug. De afgelopen week hebben we een soort van hittegolf. 4 dagen ruim boven de 30 graden, dus we hebben Italie helemaal niet nodig om te voelen hoe het is om in de warmte te lopen :) Ondanks de warmte lopen we toch meer kilometers dan voorheen. We vertrekken heel vroeg, rond 7 uur en komen dan ergens rond 2 uur in de middag aan. Dat is goed te doen. Ik heb gemerkt dat ik slecht tegen de warmte kan, ik transpireer bovenmatig, Fred pas als we het middaguur naderen en we een stijgend traject hebben. Ik kreeg last van heimwee. Na al dat hoofdpijn gedoe en gesjouw met die zak, wilde ik eigenlijk niet meer. Ik wilde wel naar huis. Fred werd melancholiek van alle gesloten cafe's, restaurants, winkels en de doodsheid van de dorpen. We zijn door heel veel dorpjes gelopen waar niets meer was; geen bakker, slager, kruidenier e.d. Veel cafe,s stonden te koop, winkels niet meer in gebruik. We zijn een slagerij annex kruidenier binnen gestapt waar volledig lege schappen waren, een enkele colafles en blikje van het een of ander daargelaten. Het is meer dan de "normale" leegloop van de dorpen, hier speelt ook de economische malaise parten.
Om de melancholie te verdrijven ging we dan maar zingen en geloof me, dat kunnen we als geen ander. Daar weten Ivo en Wilma alles van hahaha. We zien helaas geen wild :)
De overnachtingen
De overnachtingen varieren nogal. Nadat we uit Angerviller zijn vertrokken kwamen we in Knutange op een zolderkamer van een hotel terecht, waar we 2 nachten zijn gebleven vanwege de hoofdpijn dus. De volgende stop was een hotel in Rombas. Oud, versleten en vies. Vergane glorie. Gert en Ina, onze hotelkamers in Parijs waren schoon en netjes hierbij vergeleken. Een oude man runde het hotel samen met zijn invalide vrouw; Super aardige mensen, dat dan weer wel. De man vertelde de vorige dag 79 te zijn geworden. Wij hebben een flesje wijn voor hem gekocht, waarop hij een fles champagne opentrok en ons daar op trakteerde. Toen 2 dagen in Metz aan de Moezel gestaan. Ong. 5 meter van het water met prachtig weer. Wij hebben een dagje in Metz rondgehangen en daar de prachtige kathedraal van Metz bewonderd. De ochtend dat we weer verder zouden trekken en we nog in de tent lagen, hoorden we een harde knal. Dat was dus een tentstok die brak. Bij het afbreken van de tent brak de tweede stok en ook door het doek heen. Dikke pech, maar gelukkig hadden we nog 3 reserve stukken tentstokken.
De volgende overnachting was in een Gite. Eigenlijk wilden we een chambre d' hautes, maar deze was niet bereikbaar. In een plaatselijk cafe, jawel deze was geopend, regelde de barvrouw een gite voor ons. We werden opgehaald door een mevrouw, die ons bij de gite afzette. In de middle of nowhere, helemaal voor ons alleen. Hier heeft Fred de tent gerepareerd. De volgende dag werden we door haar echtgenoot weer opgehaald en terug gebracht naar de route. Fred heeft in de kofferbak van de auto gezeten, want de man had geen achterbank. Daarna hebben we gekampeerd bij de boer. Nou ja, bij de boer... Wij hebben in een bosje vlakbij de boerderij gestaan, dat was het dan. Het toilet was een van planken in elkaar getimmerd skeletje met een vaag gordijntje ervoor. Hilarisch. De volgende stop was in Mamey op een voetbalveld. We hebben de burgemeester van het plaatsje gebeld en om toestemming gevraagd. Het voelbalveld was gewoon een grasveld met 2 doelen, maar toch weer een overnachting. Deze zijn n.l. schaars in de regio. De tent stond net en toen brak een noodweer los. Ook weer overleefd. Daarna nog wat chambres d' hautes en een paar campings. Op de voorlaatste camping brak weer een tentstok. De laatste stok voor reparatie gebruikt. De laatste camping gaf de tent weer de geest. Nu geen reparatiemiddelen meer, dus we besloten om de tent naar huis te sturen. We waren toch al aan het dubben om van wat gewicht verlost te raken, zeker vanwege de Vogezen waar we nu door gaan trekken.
We zijn vanmorgen met een taxi naar Sarrebourg gegaan om onze tentspullen naar huis te sturen. We zijn 7 kilo lichter, dus dat wordt rennen door de Vogezen.
Gon en Frans, wij hebben wel bewondering voor jullie, want jullie hebben aardig wat kilometers per dag gemaakt. Wij krijgen dat echt niet voor elkaar.
Oke, dat was het weer zo'n beetje voor nu.
Liefs en groetjes van ons,
Fred en Dini
-
20 Juni 2013 - 17:02
Sjoerd:
Wat een belevenissen weer! Leuk om te lezen! Jammer van de (dure) tent...wellicht kan Schurk er nog wat mee ;-) -
20 Juni 2013 - 18:18
Arwin En Rendi.:
Nou Dien, dat leest inderdaad een beetje depri, we hopen dat nu de tent voor straf naar huis gestuurd is, jullie een stuk makkelijker lopen, eeeeeeeeh sorry Fred.
Echt hilarisch dat TOILET, de foto van die vlinder, PRACHTIG!!!!! Jullie zien wel mooie momenten en als jullie weer thuis zijn kan één van jullie door als natuur-fotograaf, ja toch DE GRAAF?
Het blijft fantastisch om de verslagen te lezen. Heerlijk!
Lieve groetjes en een knuffel van ons. -
20 Juni 2013 - 22:59
Corrie&Piet:
Jaa,,dat is weer een heel verhaal van jullie daar in dat grote land.Nu de tent weg is ,ga je dan steeds in een B&B slapen? Wel dapper zus,dat je het nog steeds volhoud,en van Fred ook natuurlijk,want ik denk dat hij jou steeds weer moet oppeppen om verder te gaan.Dat van die heimwee,had ik niet verwacht eigenlijk.Maar dapper dat je doorzet,moet je ook doen trouwens.Ik zie op de foto,s dat Fred aardig afgevallen is,komt door die extra kilo,s sjouwen zeker.Nou luitjes hierbij laat ik het even ,volgende keer heb ik misschien wat meer verhaal.Dusssss volhouden maar ,en een goeie tocht verder.
Groetjes broer /zwager kus voor mn zus schouder klop voor Fred -
21 Juni 2013 - 07:11
Martin Kulk (Grontmij):
Fred en Dini,
Ongelooflijk veel respect voor jullie!!!!
Ik lees de stukjes over het wel en wee onderweg graag!
Errug knap, ook al halen jullie Rome niet, het blijft een prestatie!!
Succes en sterkte met het vervolg van de reis!!!
Maar waarin slapen jullie nu???
-
21 Juni 2013 - 09:05
Wilma:
Soms denk ik echt, is dit nu vakantie? Maar ik ken jullie, ja dus! Vet balen van de tent, blijft vreemd dat dit gebeurd met de stokken. Maar 7 kilo lichter dat geeft de burger moed. Wijfie ik had al gezegd respect dat je het gaat doen, nu doe je het en dit gevoel blijft. Des te meer als het ff tegen zit. Belangrijkste blijft voor jullie dat je geniet. Als dat er niet meer bij is, dan op de trein naar een oord waar dat wel kan. Maar voor zeker dat jullie doorgaan. Diehards!
En ja ik weet als geen ander hoe jullie kunnen zingen, AU! Vandaag (vrijdag) stortregent het hier in Wijk, dus weer lekker Hollands kut weer. Ga de trap maar afmaken met schilderen..
Liefies, loop lekker langs leuke dorpjes en eethuisjes met goeie wijnen. Vanaf nu gaat ie lekker!!
Kus Wilma -
21 Juni 2013 - 11:01
Renee:
TROTS!!! -
21 Juni 2013 - 13:41
Monique En Kees:
Lieffuuuurds, vol bewondering, knap dat jullie weer in een positieve wandelflow zitten. Nu zonder tent dus lichter reizend en naar ik aanneem comfortabeler slapend. Zoals laatst iemand tegen Kees zei "iemand van zestig heeft recht op comfort". Dikke kus -
21 Juni 2013 - 19:28
Irene:
heb ff het antwoordt van Piet en cory gelezen, sluit me voor een groot gedeelte bij ze aan....Heimwee natuurlijk heb je dat, je mist natuulrlijk je vriendinnetje hahah, ook hier een felicitatie op zijn plaats voor jou en Fred. Knap hoor, ben stiekem wel een beetje boel veel jaloers, maar dat is een ander verhaal... heb wel gelezen dat rene is geslaagd, ze is superblij. zag ik op fb, dus ook hier een felicitatie, daar mag je trots op zijn. kusv an mij, liefs Irene -
22 Juni 2013 - 21:15
Ingrid:
Hoi hoi,
Dit is de reis waar jullie een paar jaar naar toe hebben geleefd. Het belangrijkste is dat dit een hele fijne tijd wordt! Of er dan 24 ipv 20 km gelopen wordt? Of je dan wel of niet in Italië uitkomt? Toi toi! -
23 Juni 2013 - 14:34
Willemien:
Wat een prachtige foto's, echt genieten.
Dag hoor, Willemien -
23 Juni 2013 - 18:14
Tett Lindeboom:
dag Dinie en Fred,
Heerlijk jullie belevenissen te lezen.
Knap hoor!
Maar je weet de weg er naar toe is het belangrijkste.
De leegstand van de dorpjes moet erg deprimerend zijn.
Sterkte verder en ik volg jullie op de voet ha ha ha......
een lieve groet uit harmelen van Tett -
24 Juni 2013 - 10:44
Jurgen:
Hoi Fred en Dinie,
Op de foto's ziet het er allemaal mooi uit hoor. Het wordt een heel verhaal, jullie expeditie. Maar wat doen jullie toch met die tent, dat al die stokken kaduuk gaan?
Ik blijf jullie volgen, erg leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Echt wel respect voor jullie doorzettingsvermogen. Ennuh Fred, je weet niet wat je ziet als je weer op kantoor komt. Clean desks alom!
groetjes, Jurgen
ps. wild zien en zingen gaan meestal niet samen, tenzij het oktober is en je gezang lijkt op een burlend edelhert. Maar pas dan wel op voor jagers, je hebt zo een schot hagel in de bilpartij. En dat wandelt dan weer lastig. -
24 Juni 2013 - 22:28
Rolanda En Harry:
Jeetje wat een ontberingen allemaal. Petje af voor jullie. Wij vinden het reuze stoer dat jullie maar doorgaan en doorgaan. Het maakt niks uit toch hoever je komt maar hoe je er naar toe gaat. Vervelende ervaringen worden afgewisseld met mooie momenten. Blijf het zien!!
Nog een flauwe mop: welke tent kan je niet opzetten?
(impotent)
Hou je ruggie recht neus omhoog en een dikke kus van ons -
26 Juni 2013 - 16:40
Gerard:
Supergaaf om jullie verhalen te lezen, mooie dingen en moeilijke dingen; heerlijk ophartig geschreven, ik leef errug me jullie mee en blijf jullie volgen !
Groetjes gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
