Van Remich naar Angevillers (Frankrijk)

Hallo allemaal,

Gisteren dan toch eindelijk in Frankrijk aangekomen.

Zondagochtend zijn we vertrokken vanaf een mooi campingplekje in Remich aan de Moezel en...... eindelijk een camping waar ook mensen te spotten waren. Op 1 eerdere camping na waren wij blijkbaar steeds de enige malloten die een tent durfden opzetten. Nou, ik snap al die andere mensen die zich niet op de campings waagden wel hoor. Enfin, wij vertrokken dus met een zonnetje op ons pannetje. Jawel, jullie lezen het goed hoor, een ZONNETJE. Nog niet heel uitbundig, maar toch... le soleil. We liepen nog een stukje door de wijngaarden, hoog boven de Moezel. Toen boog ons pad naar het westen om daarna na 30 km weer om te buigen naar het zuiden.Voorlopig lopen wij tot aan Liverdun (vlakbij Nancy) zuidwaarts.
Het was heerlijk lopen in een zacht glooiend gebied. Dat wordt kilometers maken dachten wij, maar dat viel weer tegen zoals gewoonlijk. Er is altijd wel iets waardoor we niet zo snel gaan als we willen of is het verhaal zo dat we het eigenlijk ook niet echt willen???? We stellen onze eventuele reisbestemming dan ook steeds bij. We gaan in ieder geval voor Italie, dat zou toch haalbaar moeten zijn :)

We hebben 2 maal een overnachting gedaan in een hotel. Er zijn voorlopig geen campings op ons traject, dus gaan we voor hotels, B&B s en hopelijk ook wel een keer kamperen bij een boer.

Het eerste hotel was boven een Chinees restaurant en werd gerund door een Chinese die blijkbaar betaald werd om te zwijgen. Zowel bij het inchecken (nou ja, inchecken, we hoefden ons niet eens in te schrijven en verbleven dus naamloos in het hotel) als bij het ontbijt heeft zij ongeveer 5 zinnen gesproken, waaronder bonjour. Ze was blijkbaar blij dat we opgezouten waren.
Desalniettemin vervolgen wij vrolijk ons traject, want de zon scheen. Haha, ja alweer. Het moet niet gekker worden.

Het tweede hotel was in Dudelange, 1 van de laatste stadjes in Luxemburg. Hier kwamen wij in de loop van de middag aan en konden nog even gezellig de stad bekijken. Prima hotel, aardige mensen.
In de namiddag besloten we even een terrasje te pikken en daarna een hapje te gaan eten. Na ettelijke wijntjes en biertjes zijn we uiteindelijk in een kebabtentje terecht gekomen. Ook goed.

De volgende ochtend had ik geen zuiver hoofd en Fred had slecht geslapen doordat het hotelbed niet lekker lag. De wijntjes, de zon en de inspanning hadden hun tol geeist. Met een licht bonkend hoofd zijn we gaan wandelen. Luxemburg uit, via een mooie route met weer wat klimwerk. Glooiend had ik eerlijk gezegd wel wat lekkerder gevonden hoor.
Helaas wat omgelopen en bij de wisseling van de markering (van gele driehoek in Luxemburg naar rood/witte streep in Frankrijk) een flinke
extra ronde gedaan. Dat was balen. Later nog een keer omgelopen. Fred inmiddels doodmoe en ik sjokkend en klicht kreunend van de hoofdpijn naast hem. Dat vonden wij pas afzien.

Aan het einde van de middag kwamen we eindelijk bij onze B&B aan. Deze B&B wordt gerund door 2 alleraardigste mensen. Er waren nog 2 Nederlanders die een stukje van de GR aan het lopen waren. Wij hadden hun al ontmoet in een vorig stadje en hadden er al een vermoeden van dat zij ook hier hun onderkomen zouden hebben. Ondanks mijn hoofdpijn toch lekker gegeten. 4 gangen en de mannen aten zelf ook mee, heel gezellig. De volgende ochtend (vandaag dus) hebben we besloten om nog een dagje te blijven. Dat kon gelukkig. Fred heeft direct van de gelegenheid gebruik gemaakt om eindelijk de foto's te versturen die hij al in Remich had willen sturen, maar wat helaas mislukte.
Fred is om 12.00 uur met Fabrice van de B&B naar een BBQ van de buren geweest. Hij heeft zich kostelijk vermaakt tussen de Fransen. Helaas lag ik nog in mijn bedje bij te komen. Daarna is Fred met Fabrice inkopen gaan doen voor het avondeten. Hij gaat vanavond koken voor onze gastheren en voor mij natuurlijk. Fred heeft zich in ieder geval kostelijk vermaakt vandaag. Ik ben inmiddels ook weer wat opgeknapt en kan nu eindelijk eens een verhaaltje schrijven.

Alles bij elkaar hebben we het nog steeds naar onze zin, ook al heb ik soms uitgeput tegen bergen opgesjouwd en mezelf de vraag gesteld voor wie ik het nu eigenlijk doe. Welnu, voor mezelf dus. Er is teveel moois op ons pad om af te haken. Er is nog veel te ontdekken, te zien, te beleven. We gaan lekker door en de zon blijft voorlopig ook op ons pad. Het schijnt morgen 26 graden te worden, kunnen we weer lekker schelden dat het te warm is :) Wij zijn tenslotte Nederlanders ja en dan moet je gewoon iets van het weer vinden toch?

We dachten vlak voordat we weggingen dat we veel over de toekomst of ons werk zouden praten, maar we komen er niet toe. Vaak lopen we gedachtenloos naast elkaar of praten we over wat we zien. Slechts af en toe ontspint zich een serieus gesprek, maar meestal gaat het over ditjes en datjes. Eigenlijk best lekker. Fred verbaasd zich erover dat hij soms zo gedachtenloos kan zijn.

Ik heb het al een keer gezegd, maar ik geniet ontzettend van alle lieve en bemoedigende berichtjes. Dus, dank jullie wel.

Zo, dit was typen en goed kijken, want ik ben nu bezig op een franse computer en die heeft een aantal letters op een andere plek staan en de tekens zijn helemaal een warboel. Dus dat is goed opletten.

Lieve mensen, Fred en ik geven jullie allemaal een warme groet en tot het volgende verslagje dan maar weer;

Liefs van Dini en Fred