vogezen en jura
Door: fred
Blijf op de hoogte en volg Dini en Fred naar Rome
12 Juli 2013 | Frankrijk, Pontarlier
Hallo lieve deelgenoten van onze reis,
Sinds Colmar twee weken geleden zijn wij aardig opgeschoten. We zijn op dit moment in Pontarlier en vanaf morgen lopen we Zwitserland in. Natuurlijk hebben we in deze twee weken weer een heleboel mooie dingen beleefd en ervaringen opgedaan. Ik vat ze in drie onderdelen samen, te weten: Vogezen, overgang en Jura.
Vogezen
Na het plaatsje Metzeral hebben we een paar prachtige en ook een zeer zware wandelingen gehad. We hebben over een kam gelopen met prachtige uitzichten naar de omliggende valleien. Door weilanden met prachtige bloemen (gentianen en veel orchideeën). En we hebben de Col Le Grand Ballon (1424 m) als voorlopig hoogste berg beklommen.
Ook hebben we in de Vogezen de zwaarste route tot nu toe gehad. Deze liep van het plaatsje Thann naar Ballon d'Alsace (circa 1200 m). Een tocht van 27 kilometer over een kam in de regen met stevige wind, waarbij het zicht tot enkele meters werd verminderd. Nergens een plekje om iets te drinken of te eten, want echt alle auberges en refuges waren gesloten. Met circa de laatste 10 kilometer fikse stijgingen en dalingen over glibberig geworden paden en rotsen en als afsluiter een stijging die in onze gids was omschreven als zeer zwaar met rugzak. Bovenaan gekomen zou ons berg-hotel moeten zijn. Alleen hadden we zicht tot 10 meter dus op goed geluk maar een weg afgelopen en gelukkig was deze gok goed.
Tijdens de overnachtingen in de Vogezen hebben we ook een paar leuke contacten opgedaan. Zo hebben we in een ferme-auberge een hele avond met een franse familie bestaande uit opa, zoon en dochter en twee kleinkinderen gezellig gegeten. Het fijne was dat ze allemaal goed Engels spraken. Ook voor Dini gezelliger.
Een andere zeer leuke ontmoeting was dat wij als enige mensen in een berg refuge kwamen. We hadden geen eten meer en de herbergier heeft het eten dat hij met zijn kinderen zou eten met ons gedeeld. Daarna hebben we een Frankrijk-Nederland jeu de boules spelletje gedaan waarvan zij en wij een spel hebben gewonnen.
Overgang
Na de Ballon d'Alsace loopt de GR5 een vallei in. Als eerste komt deze door het merengebied van Evette (een dorpje dat bij Belfort hoort). De dag dat wij deze route lopen blijkt er het festival Eurorocks (soort Pinkpop maar dan met 120.000 mensen in 4 dagen) van start te gaan en alweer is er dus geen enkele slaapplaats meer. Het office-du-tourisme in Belfort helpt ons aan een hotel Deze ligt wel buiten de route. Door het kopen van een kaart kunnen we de route bij Montbeliard/Vandoncourt weer oppakken. Tijdens deze wandeling loop ik twee blaren op en begint de knie van Dini pijn te doen. Beiden zullen later nog voor de nodige klachten zorgen.
De leukste ontmoeting tijdens de overgang was er een met een naamgenoot van mij. Een Fretje met een T op de weg. Ook leuk om te melden dat we veel langs het water liepen en dat we daar een schooltje jonge meervallen zagen. Deze zwommen mee dus een paar leuke foto's van kunnen maken. Verder veel watervogels, die hadden we al een tijdje niet meer gezien.
We slapen nu meer in hotels die we vooraf proberen te reserveren. Omdat er veel gesloten zijn of al volgeboekt doen we dit zo veel mogelijk met de mensen van het office-du-tourisme. Mijn frans is nl toch niet zo goed dat ik een gesprek aan de telefoon goed kan voeren.
Jura
Even een open deur. De Jura is echt anders dan de Vogezen.
De bergen zijn steiler en ruiger met meer rotspartijen dan in de Vogezen en de route is gevarieerder. Zo loopt de rivier Doubt door het gebied. Deze vormt voor zeker 50 km de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. De Doubt heeft veel stroomversnellingen en loopt voor een deel door een canyon. Ja en als je dan over een smal pad op een steil stuk over een paar honderd meter op enkele tientallen meters hoogte moet lopen dan is dat toch wel spannend. Zeker als je net als Dini een zekere mate van hoogtevrees hebt.
Maar de paden zijn mooi en wij genieten van de veranderende uitzichten.
We hebben een prachtig natuurmoment mogen aanschouwen. Tijdens een wandeling zagen we een roofvogel zijn/haar jong voeren. Op zich al iets wat je niet dagelijks ziet, maar dit gebeurde in de lucht. Eerst jaagde de ouder het jong uit de boom. De vogels kwamen in de lucht bij elkaar, klampten zich aan elkaar vast om het eten aan elkaar over te geven. Met de koppen naar beneden in een vrije val zoals een neerstortend vliegtuig om elkaar net boven de boomtoppen weer los te laten. GEWELDIG!!!
Iets minder geweldig was dat ik twee joekels van blaren heb opgelopen. Deze hebben we in een soort operatieve behandeling doorgeprikt. Ook doen de knieën van Dini door de grotere stijgingen en dalingen steeds meer pijn.
Gelukkig hebben we ook weer leuke ontmoetingen. Een keer heeft een fransman uit Metz een tijdje met ons opgelopen. De dag erop kwamen we een jonge Vlaming van 22 jaar tegen die een 'tour de france' met GR-wandelingen aan het maken is (hij is ongeveer op dezelfde datum als wij vertrokken en zal hier meer dan een jaar over gaan doen en heeft alleen een tent en weinig budget. Dus hoezo uitdaging? Leuk om wandelervaringen mee te delen.
Bij Pontarlier hebben we afscheid genomen van de GR5. We hebben vandaag een rustdag. Morgen gaan we Zwitserland in. En als onze benen het goed houden zullen we over twee weken de St-Bernardpas bereiken.
Groetjes van ons en voor jullie allemaal een prettige vakantie gewenst.
Ps Voor degenen die het nog niet weten: Renee is geslaagd voor haar studie communicatie management en heeft eergisteren haar diploma in ontvangst mogen nemen. Zonder enige studievertraging. Wij zijn supertrots op haar!!
Dini en Fred
Sinds Colmar twee weken geleden zijn wij aardig opgeschoten. We zijn op dit moment in Pontarlier en vanaf morgen lopen we Zwitserland in. Natuurlijk hebben we in deze twee weken weer een heleboel mooie dingen beleefd en ervaringen opgedaan. Ik vat ze in drie onderdelen samen, te weten: Vogezen, overgang en Jura.
Vogezen
Na het plaatsje Metzeral hebben we een paar prachtige en ook een zeer zware wandelingen gehad. We hebben over een kam gelopen met prachtige uitzichten naar de omliggende valleien. Door weilanden met prachtige bloemen (gentianen en veel orchideeën). En we hebben de Col Le Grand Ballon (1424 m) als voorlopig hoogste berg beklommen.
Ook hebben we in de Vogezen de zwaarste route tot nu toe gehad. Deze liep van het plaatsje Thann naar Ballon d'Alsace (circa 1200 m). Een tocht van 27 kilometer over een kam in de regen met stevige wind, waarbij het zicht tot enkele meters werd verminderd. Nergens een plekje om iets te drinken of te eten, want echt alle auberges en refuges waren gesloten. Met circa de laatste 10 kilometer fikse stijgingen en dalingen over glibberig geworden paden en rotsen en als afsluiter een stijging die in onze gids was omschreven als zeer zwaar met rugzak. Bovenaan gekomen zou ons berg-hotel moeten zijn. Alleen hadden we zicht tot 10 meter dus op goed geluk maar een weg afgelopen en gelukkig was deze gok goed.
Tijdens de overnachtingen in de Vogezen hebben we ook een paar leuke contacten opgedaan. Zo hebben we in een ferme-auberge een hele avond met een franse familie bestaande uit opa, zoon en dochter en twee kleinkinderen gezellig gegeten. Het fijne was dat ze allemaal goed Engels spraken. Ook voor Dini gezelliger.
Een andere zeer leuke ontmoeting was dat wij als enige mensen in een berg refuge kwamen. We hadden geen eten meer en de herbergier heeft het eten dat hij met zijn kinderen zou eten met ons gedeeld. Daarna hebben we een Frankrijk-Nederland jeu de boules spelletje gedaan waarvan zij en wij een spel hebben gewonnen.
Overgang
Na de Ballon d'Alsace loopt de GR5 een vallei in. Als eerste komt deze door het merengebied van Evette (een dorpje dat bij Belfort hoort). De dag dat wij deze route lopen blijkt er het festival Eurorocks (soort Pinkpop maar dan met 120.000 mensen in 4 dagen) van start te gaan en alweer is er dus geen enkele slaapplaats meer. Het office-du-tourisme in Belfort helpt ons aan een hotel Deze ligt wel buiten de route. Door het kopen van een kaart kunnen we de route bij Montbeliard/Vandoncourt weer oppakken. Tijdens deze wandeling loop ik twee blaren op en begint de knie van Dini pijn te doen. Beiden zullen later nog voor de nodige klachten zorgen.
De leukste ontmoeting tijdens de overgang was er een met een naamgenoot van mij. Een Fretje met een T op de weg. Ook leuk om te melden dat we veel langs het water liepen en dat we daar een schooltje jonge meervallen zagen. Deze zwommen mee dus een paar leuke foto's van kunnen maken. Verder veel watervogels, die hadden we al een tijdje niet meer gezien.
We slapen nu meer in hotels die we vooraf proberen te reserveren. Omdat er veel gesloten zijn of al volgeboekt doen we dit zo veel mogelijk met de mensen van het office-du-tourisme. Mijn frans is nl toch niet zo goed dat ik een gesprek aan de telefoon goed kan voeren.
Jura
Even een open deur. De Jura is echt anders dan de Vogezen.
De bergen zijn steiler en ruiger met meer rotspartijen dan in de Vogezen en de route is gevarieerder. Zo loopt de rivier Doubt door het gebied. Deze vormt voor zeker 50 km de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. De Doubt heeft veel stroomversnellingen en loopt voor een deel door een canyon. Ja en als je dan over een smal pad op een steil stuk over een paar honderd meter op enkele tientallen meters hoogte moet lopen dan is dat toch wel spannend. Zeker als je net als Dini een zekere mate van hoogtevrees hebt.
Maar de paden zijn mooi en wij genieten van de veranderende uitzichten.
We hebben een prachtig natuurmoment mogen aanschouwen. Tijdens een wandeling zagen we een roofvogel zijn/haar jong voeren. Op zich al iets wat je niet dagelijks ziet, maar dit gebeurde in de lucht. Eerst jaagde de ouder het jong uit de boom. De vogels kwamen in de lucht bij elkaar, klampten zich aan elkaar vast om het eten aan elkaar over te geven. Met de koppen naar beneden in een vrije val zoals een neerstortend vliegtuig om elkaar net boven de boomtoppen weer los te laten. GEWELDIG!!!
Iets minder geweldig was dat ik twee joekels van blaren heb opgelopen. Deze hebben we in een soort operatieve behandeling doorgeprikt. Ook doen de knieën van Dini door de grotere stijgingen en dalingen steeds meer pijn.
Gelukkig hebben we ook weer leuke ontmoetingen. Een keer heeft een fransman uit Metz een tijdje met ons opgelopen. De dag erop kwamen we een jonge Vlaming van 22 jaar tegen die een 'tour de france' met GR-wandelingen aan het maken is (hij is ongeveer op dezelfde datum als wij vertrokken en zal hier meer dan een jaar over gaan doen en heeft alleen een tent en weinig budget. Dus hoezo uitdaging? Leuk om wandelervaringen mee te delen.
Bij Pontarlier hebben we afscheid genomen van de GR5. We hebben vandaag een rustdag. Morgen gaan we Zwitserland in. En als onze benen het goed houden zullen we over twee weken de St-Bernardpas bereiken.
Groetjes van ons en voor jullie allemaal een prettige vakantie gewenst.
Ps Voor degenen die het nog niet weten: Renee is geslaagd voor haar studie communicatie management en heeft eergisteren haar diploma in ontvangst mogen nemen. Zonder enige studievertraging. Wij zijn supertrots op haar!!
Dini en Fred
-
12 Juli 2013 - 19:14
Erik, Wendy, Nina En Julia:
Mooi verhaal weer hoor. Ik hoop dat het mee gaat vallen met de pijntjes (dat ze maar geen pijnen gaan worden).
Ik mis alleen wel een beetje de foto's waar je ons lekker mee maakt in je verhaal ;)
Zet hem op en groeten uit Bilthoven! -
12 Juli 2013 - 20:27
Corrie&Piet:
Het gaat goed,en het gaat wat minder,maar jullie blijven volhouden.We krijgen steeds meer bewondering voor deze prestatie.Ook met pijn,gewoon doorgaan.Nu maar hopen dat je niet teveel forceerd,een beetje extra rust kan nu geen kwaad meer.Wat zal iedereen nieuwsgierig zijn naar de foto,s,want zoals jullie het beschrijven moet er wel een avondje foto,s kijken inzitten,en dan al die verhalen aanhoren,wat er te zien was.Nog een paar weken volhouden ,en dan zit het er al weer op.
Een goede en vooral veilige tocht verder.
Groetjes Corrie en Piet.[kus,knuffel] -
12 Juli 2013 - 23:00
Monique En Kees:
Wat een belevenissen weer. Hoop dat het na een dag rust wat beter gaat met de lichamelijke ongemakken. Wat fantastisch voor Renee dat ze geslaagd is. [Renee als je dit leest, gefeliciteerd!!!!]
Luitjes veel succes met de komende toppen en dalen [letterlijk en figuurlijk haha], Liefs, Kees en Monique -
13 Juli 2013 - 14:35
Harry En Rolanda:
Hoi lieve vrienden,
Wat fantastisch van René. Ik stuur haar gelijk een kaartje.
Hopelijk herstellen je knieën weer snel, Dienepien.
Jullie zijn zo bezig om jullie grenzen te verlengen, echt knap jongens!!!
Wat een levenslessen zullen jullie opdoen!!!
Hou vol met opgeheven hoofd en borst vooruit.
Veel liefs en knuffels van ons uit een zonnig Harmelen. -
14 Juli 2013 - 10:16
Els:
Ha Dien en Fred !!!
Geweldig !!! jullie tocht, ik had daar wel een stukje mee willen lopen !
Liefs en knufs Els -
15 Juli 2013 - 13:56
Yoop:
Lieve Dien en Fred, de paden op de lanen in en gelukkig wordt het steeds beter weer, maakt het allemaal wat prettiger. Petje af voor jullie, zeker nu met blaren en een pijnlijke knie. Top van Renee dat ze is geslaagd (van harte gefeilciteerd Renee, super van je), maakt van jullie dappere wandelaars ook trotse wandelaard. Nou schatten, blijf wandelen, doorzetten, natuur opsnuiven en natuurlijk heel veel genieten van alles. XXX Yoop -
16 Juli 2013 - 10:58
Roel:
'k Kom een beetje als mosterd na de maaltijd aankakken: jullie zitten al weer halverwege "Zwitserland-binnenkomen" en de St Bernard pas.
Ik lees tussen de regels door dat jullie oud en wijs genoeg aan het worden zijn om van zowel jongere als oudere mensen wijze raad aan te nemen. Dat je bijv met minder geld, alleen een tent en veel meer tijd ook ergens kunt komen. Voor jullie speciaal de volgende wetmatigheid afgeleid uit jullie verhalen:
Af te leggen afstand / (tijd x €€'s) x GGG= Constant.
Met deze wetmatigheid snap je waarom je, als je veel tijd hebt, goedkoper uit bent. Als je je afstand sneller wilt "volmaken", moet je bijv stukkies met de trein (kost meer geld).
Maar natuurlijk zit het belangrijkste in de factor "GGG": het Geweldig Grote Genieten. Die factor raakt je aan en geeft je vleugels. Zlefs met hoogtevrees, au-knieen, watjes-blaren.
PS de tip van kamferspiruts kennen jullie neem ik aan. Dat behoort vast tot jullie PSU.
Roel -
16 Juli 2013 - 13:06
Sjarita:
lieve buuvtjes,
Geweldig hoe jullie je reis beleven. Mooi om te lezen. En komen jullie leuke mensen tegen. Ja ik heb het van Renée gehoord dat ze geslaagd. Jullie ook gefeliciteerd! En het goede nieuws van ons , badkamer is af!
Fred en Dinie jullie zijn top. Ben benieuwd naar het vervolg. Succes en sterkte.
Liefs Sjarita & fam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
